Translate with Google
VROUWEN
janurai 2019
Ok, eigenlijk is het te veel eer, maar het moet maar. Je kwaad maken over onzin is weliswaar nutteloos maar ook wel eens prettig.
“Vrouwen maken gewoon minder snel goede muziek en er zijn ook minder vrouwen in de muziekbranche werkzaam. Mannen zijn per definitie ook meer ‘senang’ in de studio en je moet gewoon een hele lange adem hebben om succesvol te zijn in de muziek.”
Ene Ronald Molendijk (‘muziek-kenner’ bij RTL Boulevard) legt aan het eind van 2018 even haarfijn uit waarom er minder vrouwen dan mannen voorkomen in de top-2000. Wat Molendijk zelf in de muziek heeft gepresteerd is mij niet helemaal duidelijk. Muzikant? Muziek gestudeerd? Muziekeraar? Misschien zelf wat liedjes geschreven? Ach, het is een dj, zo blijkt. Dat verklaart al een hoop. Want zelden heb ik zoveel lariekoek gehoord, samengevat in slechts twee zinnen.
Als je analyseert wat Ronald nu precies zegt, valt het nog wel mee met die vrouwen. Hij zegt helemaal niet dat ze minder goede muziek maken, maar gewoon ‘minder snel’. Vrouwen maken wel goede muziek, maar doen er gewoon wat langer over. Ik weet niet met welke feiten hij deze bewering staaft en hoe hij dit gemeten heeft, maar zelfs als het waar zou zijn verklaart dat nog niet waarom ze niet zo vaak in de top-2000 staan. Het goede nieuws: als we Ronald’s vaststelling volgen, kunnen we over een jaar of tien veel meer vrouwen in de lijst verwachten dan nu, omdat ze dan pas klaar zijn met het maken van die goede muziek- probleem opgelost, dus.
In zijn relaas gaat Ronald er kennelijk ook vanuit, dat de top-2000 louter wordt gevuld door goede muziek, immers: vrouwen maken die goede muziek minder snel en staan ‘dus’ minder in de top-2000. Dat waag ik te betwijfelen. Er staat een hoop goeds in de lijst, maar wel voornamelijk muziek die het bij een bepaalde doelgroep erg lang uithoudt. Als dat gelijk staat aan ‘goed’, prima, dan snappen we elkaar. Maar we weten dat de muzieksmaak gevormd wordt in je jeugd- en dat die daarna nauwelijks nog wezenlijk verandert. Geeft allemaal niets, Ronald, maar je haalt wel een paar zaken door elkaar.
In een ding heeft hij, denk ik, gelijk: er werken minder vrouwen in de muziekbranche dan mannen. Ik heb zelf het niet nageteld, maar Ronald ongetwijfeld wel dus laten we hem voor deze keer het voordeel van de twijfel geven. In vele branches werken nu eenmaal minder vrouwen dan mannen. Als hij het daarbij had gelaten, was ik nog een eind met hem mee kunnen gaan. Er werken minder vrouwen in de muziek, en dat vertaalt zich logischerwijze ook naar de hoeveelheid muziek die door vrouwen wordt gemaakt, en die dus door het publiek kan worden gekozen. Om dat de constateren hoef je geen Sherlock Holmes te zijn.
Vervolgens komt Ronald met een wel hele rare bewering: mannen zijn ‘per definitie’ meer ‘senang’ in de studio. Op welke definitie hij hier doelt, geen idee. En waarom dat bij al die senange mannen juist zou leiden tot betere muziek komt al helemaal niet uit de verf. O ja, en welke studio’s Ronald voor dit onderzoek bezocht heeft, we zijn razend benieuwd. Ik denk persoonlijk dat Ronald zich met vrouwen erbij in de studio zelf gewoon wat minder senang voelt. Ook dit nemen we hem niet kwalijk, maar het lijkt alsof hij hierover heeft nagedacht, en alles wijst toch op het tegendeel.
Tot slot, iets met een lange adem. Vrouwen hebben blijkbaar een wat kortere adem dan mannen en houden het dus niet zo lang vol. Ik neem aan dat hij dit figuurlijk bedoelt, en niet letterlijk- want in het laatste geval zouden ze een fysieke beperking hebben die hen belemmert bij het snel maken van goede muziek en dat heb ik althans nog nooit gehoord. Maar wacht even- als je dat koppelt aan zijn eerste argument, wordt het duidelijk: vrouwen hebben meer tijd nodig om tot goede muziek te komen, en tja, dat houden ze dus niet vol- het komt er gewoonweg niet van! Ze haken al af voordat het überhaupt iets kan worden. Zo simpel kan het zijn, nietwaar?
Misschien kan professor Molendijk zich beter houden bij zijn leest- plaatjes draaien. Slap lullen over muziek kan iedereen. Maar bij veel dj’s heb je het voordeel dat er voor en na het gelul weer muziek zit, zodat je eerder vergeet wat iemand daar tussendoor uitkraamt.
Wat deze “muziekkenner” ook bedoeld moge hebben, wat mij betreft is het eerder andersom: naar verhouding heb ik op mijn lijstje favoriete muziek juist heel veel vrouwen staan. Dan heb ik het over de categorie rock en pop (en aanverwanten) dan wel te verstaan- in de klassieke afdeling is het aandeel ‘scheppende’ vrouwen echt treurig: ik ken niet veel componistes en al helemaal niemand die ook maar in de buurt komt van het niveau Bach en Mozart.
Misschien hoor ik zelfs nog wel liever een vrouw zingen dan een man. Het voorbeeld wat ik daarbij graag aanhaal is Judee Sill. Een voor het grote publiek vrijwel onbekend gebleven Amerikaanse zangeres die aan het eind van de jaren zeventig overleed, na een tragisch leven vol drugsmisbruik en andere ellende. In haar teksten en muziek zijn veel religieuze ondertonen hoorbaar, zonder dat ze prekerig wordt- voor mij als vermoedelijk atheist nogal essentieel. Ik heb een muziekclip bijgevoegd, hiernaast.
Ik weet het zeker: geen man zou dat zo kunnen zingen. Mede daarom zal ze dan ook nooit in die vermaledijde top-2000 komen.