GUY
 

30 april 2015

Begin deze week overleed Camel-toetsenist Guy LeBlanc. Een schok

voor wie hem kende en Camel een warm hart toedraagt.

Zelf maakte ik vast deel uit van Camel in het midden van de jaren

tachtig.

Daarna emigreerde gitarist en band-leider Andy Latimer naar de

Verenigde

Staten en verwaterde het contact. Ook het feit dat ik niet vloog betekende

een te grote beperking voor de groep, die nog wel eens door Japan en Noord- en Zuid Amerika tourde. In 2003 werd ik gevraagd om in te vallen voor Guy die wegens familieomstandigheden moest afzeggen. Ik deed vervolgens het Europese deel van de afscheidstour die- gelukkig- helemaal geen afscheidstour bleek te zijn. Korte tijd later werd Andy ernstig ziek, maar hij vocht zich terug en herstelde, om vervolgens in 2013 te doen wat bijna niemand meer had durven hopen: op tour gaan met Camel (en Guy).

De reprise van die tour, in het voorjaar van 2014, bleek voor Guy echter een brug te ver: zijn medische conditie liet het niet meer toe. Twaalf dagen voor aanvang vroeg Andy me om het over te nemen. In een eerdere blog heb ik al beschreven, hoe dubbel dat voelde. Natuurlijk wilde ik met Camel op tour, maar toch liever niet op die manier.

Guy and ik hebben elkaar helaas slechts 1 keer ontmoet, en dan ook nog bijzonder kort. Dat was toen ik in 2001 of daaromtrent naar Camel kwam kijken in het Utrechtse Tivoli. Vorig jaar was er enig e-mail contact, omdat ik door die minimale voorbereidingstijd allerlei informatie nodig had zodat ik wist wat hij speelde. Desondanks hadden we natuurlijk wel een bepaalde band omdat we binnen de groep dezelfde rol vervulden.

Ook in 2014 had ik nog niet echt het idee dat ik vaker met Camel op tour zou gaan. Dit zou waarschijnlijk een one/off worden. Als Guy beter werd zou ik de keyboardpartijen weer respectvol aan hem laten. Dat maakte mijn deelname aan de 'Snow Goose'-tournee toch minder wrang dan nu. Ook toen was de aanleiding treurig, maar toen was er nog hoop. Nu is hij potdomme dood.

Guy was, voor zover ik hem dan kende en wat ik afleidde uit hoe iedereen over hem sprak, een erg aardig mens en een geweldig toetsenist. Dat laatste heb ik vorig jaar bij het instuderen van de Camel-partijen zelf nog eens kunnen constateren, want ik kreeg de geïsoleerde audio van de keyboard-tracks als leidraad toegestuurd. Vooral bij zijn solo's brak het zweet mij uit. Ik ben nu eenmaal geen solist pur sang, maar hij wist daar wel raad mee.

 

De komende zomertour zal ongetwijfeld een eerbetoon aan Guy worden. En hij zal er zeker bij zijn: in ieders hart, in ieders hoofd.

 

 

Earlier this week Camel keyboardist Guy LeBlanc died. A shock for those who knew him and appreciated Camel.

I became a Camel band member in the mid-eighties. Some years later guitarist and band leader Andy Latimer emigrated to the US, and after that our contact became more sparse. This was also due to the fact that I did not fly, which would have meant a severe limitation to the band that occasionally toured the America's and Japan. In 2003 I was asked to replace Guy who had to cancel due to family circumstances. I did the European leg of the Farewell Tour, that fortunately proved to be no farewell tour at all. Shortly after Andy fell seriously ill, but he fought back and regained his health. In 2013 he did what only few had dared hoping: go on tour with Camel (and Guy).

Guy's medical situation did not allow him to do the tour reprise (spring 2014). Twelve days before take off Andy asked me, once again, to fill in for Guy. In an earlier blog I already wrote about my mixed feelings about this. Of course I wanted to tour with Camel, but rather not for this reason.

Guy and I only met once, briefly. I came to see Camel play the Utrecht Tivoli venue in I think it was 2001. Last year we had some e-mail contact in which he gave me info about his keyboard parts and sounds, as I only had a short time of preparation. But I feel we did have a special connection simply because of the fact that we had the same role within Camel.

Even in 2014 I did not believe I'd tour with Camel again and more or less expected this to be a one/off. I would respectfully return the keyboard seat to Guy by the time his health would have improved. This idea made my joining the 'Snow Goose' tour a little less sour. Then, too, the reason for touring was sad, but there was still hope. Now, FFS, he is dead.

As far as I knew him and judging by the way people spoke about him, he was a very kind man and a great keyboard player. This I found out for myself while preparing for the tour: I received the isolated audio of his keyboard-tracks, and especially when he solo'ed, he blew me away. I am no soloist by nature, but Guy certainly knew his way around in that field.

Without doubt the upcoming tour will be a tribute to Guy. He will be there- in everyone's heart, in everyone's thoughts.